Δεσκάτη Γρεβενών


Παίρνοντας το δρόμο που πηγαίνει από Λάρισα-Τύρναβο,κάναμε με χαλαρή ταχύτητα γύρω στις 5μιση ώρες περίπου. Ο Πίκος,το μικρό μου Picanto,έφυγε από τη Νέα Ιωνία με ντεπόζιτο γεμάτο (45 ευρώ) και έκαψε το μισό. Ίσως η πιο έξυπνη αγορά που έκανα ποτέ μου. Τα νέα έργα στην εθνική στο πέταλο του Μαλιακού σαφώς την διαδρομή πιο βολική αλλά με πιο πολλά διόδια. Δώσαμε γύρω στα 25 ευρώ. Υπάρχει και άλλος δρόμος από το Δομοκό-Καλαμπάκα με αρκετές στροφές αλλά τον αποφύγαμε -κακώς βέβαια- για να δω πως είχαν φτιάξει το δρόμο μετά από τόσα χρόνια που είχα να τον περάσω. Ανήκω στη κατηγορία των ανθρώπων που όταν οδηγάει στις ευθείες κουράζεται πιο πολύ από το να οδηγάει στις στροφές. Οπότε μετά τον Τύρναβο,όταν αρχίσαμε να ανεβαίνουμε το "φαλακρό" όρος Μελούνα,άρχισα να κουράζομαι.
 Όταν φτάσαμε στην Ελασσόνα,το χωριό απείχε ακόμα 40 λεπτά.
Ενδιάμεσα περάσαμε από το Κεφαλόβρυσο,όπου υπάρχουν ακόμα παραδοσιακές δριστέλλες (τα πλυντήρια της φύσης όπως τα αποκαλούν) και όλη η περιοχή πλένει σ'αυτες τα χαλιά,τα παπλώματα, τα υφαντά της κτλ. Το χωριό φημίζεται επίσης για τις φράουλες του και για τη λίμνη που μπορείς να κάνεις έναν χαλαρωτικό περίπατο.
Η θερμοκρασία καθώς πλησιάζαμε,ένιωθα πως άρχισε να πέφτει λίγο αν και είχε λιακάδα. Το κλίμα άλλαζε λόγω υψομέτρου.
Φτάσαμε λίγο πριν το ηλιοβασίλεμα.Ευτυχώς μας είχαν προμηθεύσει με ξύλα.

Το τοπωνύμιο της Δεσκάτης,βγήκε από το βλάχικο ρήμα "δισικάρε" που σημαίνει σχίζω. Δισικάτα δηλαδή σημαίνει σχισμένη πόλη.
Γραφική,περιτριγυρισμένη από τα Καμβούνια ή αλλιώς Βουνάσα και το Τρέτιμο που τον είχαμε και θέα απέναντι από το σπίτι. Με την πλακόστρωτη πλατεία και τον ιερό ναό των Κωνσταντίνου και Ελένης στη μέση. Μου έκαναν εντύπωση οι πολλές καφετέριες τριγύρω. Έχει 5.800 μόνιμους κατοίκους οι οποίοι αυξάνονται τους καλοκαιρινούς μήνες.
Το σπίτι του Νίκου,ένα σπίτι από τα πιο παλιά της Δεσκάτης,ήταν ψηλά στη περιοχή Κογιάθκα όπως τη λένε οι ντόπιοι εκεί που βρίσκεται η πηγή Βρυσοπούλα. Από πάνω του δέσποζε το ελατόδασος με τα πολλά μονοπάτια που ανέβαζαν στη Βουνάσα. Εννοείται το κρύο σε αυτά τα μέρη ήταν εντελώς άλλη φάση από το κρύο με υγρασία που είχε στην Αθήνα. Ηταν ατόφιο κρύο.
Όταν έπεσε το βράδυ και τα αστέρια βγήκαν στον καθαρό ουρανό,η ησυχία ήταν ανακουφιστική.
Και το άγχος της πόλης είχε μείνει δια μαγείας πίσω...

Η Δεσκάτη Γρεβενών είναι μια κωμόπολη-χωριό με ιδιαίτερο χαρακτήρα. Βλέποντας τη με τη πρώτη ματιά λες ε εντάξει δεν είναι και κάτι φοβερό.Δεν είναι όμως έτσι και αυτό ανακαλύπτεται σιγά σιγά.
Κάνοντας μια πρώτη αναγνωριστική βόλτα με τα πόδια,σχεδόν ξημερώματα,αφού δεν έκλεισα μάτι όλο το βράδυ λόγω της αλλαγής χώρου,βρέθηκα κατά λάθος στον πάνω μαχαλά που έχει σαν ενορία τον Άγιο Αθανάσιο. Μια όμορφη εξωτερικά εκκλησία αλλά δυστυχώς εσωτερικά δεν είναι ακόμα τουλάχιστον φτιαγμένη. Οι δρόμοι είναι με κάποιες ανηφόρες και τα στενά περίπλοκα,άμα δε βάλεις ένα στόχο εύκολα χάνεσαι στο πι και φι.
Εχει όμως τη γλύκα του το να χάνεσαι...
Σε ένα ταξίδι σε άγνωστο τόπο,το πρώτο πράγμα που έχει σημασία για μένα,είναι οι μυρωδιές και οι γεύσεις.
Δοκιμάζοντας τα είδη πρώτης ανάγκης,ψωμί,γάλα,τυρί καταλαβαίνεις τη διαφορά με τη πόλη και μπαίνεις στο κλίμα. Ετσι με λίγο ζεστό,πρωινό ψωμί και σοκολατούχο γάλα-το πρωινό μου όταν ήμουν παιδί-, πήρα τα πάνω μου και αποφάσισα να πάω για ψώνια πριν ασχοληθώ με τη καθαριότητα του σπιτιού.
Το χωριό έχει τρία σούπερ μάρκετ. Τον Κρητικό σαν κατάστημα αλυσίδας και δυο τοπικά τον Μπρασινίκα και την Ελληνική διατροφή.Προμηθευτήκαμε λοιπόν όσα χρειαζόμασταν και ξεκινήσαμε την αναγκαστική φασίνα μιας που το σπίτι ήταν κλειστό για ένα χρόνο.
Όταν τελειώσαμε,είπαμε να κάνουμε τη δεύτερη βόλτα μας στα πέριξ.Επισκεφτήκαμε το φράγμα λίγο πιο έξω από το χωριό που είναι στο δρόμο που πηγαίνει προς τη Παρασκευή.
Από αυτό το φράγμα παίρνει νερό η μισή Δεσκάτη.

Η άλλη μισή (που μέσα σε αυτούς ήμασταν και εμείς)παίρνει από το υδραγωγείο,λίγα μέτρα πάνω από το σπίτι ,δίπλα από το δάσος. Θα το επισκεφτόμασταν αύριο. Έπρεπε να δαμάσουμε τη πείνα μας με τοπικό κοντοσούβλι που θα ψήναμε στα κάρβουνα. Βασική σημείωση : Τα κρέατα εδώ δεν παίζονται. Αναμενόμενο...